بسیار واقعی و زیبا بود . گوشه ای از زندگی بسیاری از مادرانی که دیده نمی شوند .با نثری روان

چه داستان خاطره انگیزی ، لذت بردم

سلام سرکارخانم کاظمی به موضوع بسیاربااهمیت وظریفی که درحال حاضرجامعه باآن دست به گریبان است پرداخته وبادقت وظرافت خاصی آنرا به تحریردرآورده است.
ضمن تشکرازدقت نظروطرح این موضوع اجتماعی بااهمیت برای ایشان آرزوی موفقیت روزافزون دارم.

سلام و عرض ادب فرهیخته گرامی سرکارخانم کاظمی درودتان باد،متن بسیار زیبایی بود.یکی از مهمترین مشکلات حال و حاضر جامعه ای که داریم زندگی میکنیم ،همین ارتباطات فرزند و والدینه و بلعکس که باعث هنجارهای گوناگون شده .درود برشما ازانتخواب این موضوع و پرداختن ب این مشکلات. موفقعیت روز افزون شمادر تمام مرحل زندگی را ارزومندم، یا حق

عالي بود

سلام به خوانندگان و شنوندگان محترم و عرض احترام به نویسنده خوش ذوق وظریف بین این داستان کوتاه سرکارخانم کاظمی مکرم ؛
داستان حاضربه زیبایی روایتگر جریان حیات زنان سنتی است که به تمامه همسری و مادری کرده اند و عالیترین خصایل بشری رادرزندگی معمول و روزمره به ظهور رساندند ،
قلم ظریف و حساس ونکته بین و تحلیلگر و نگاه جامعه شناختی و پیش ازآن روانشناسانه سرکارخانم کاظمی بخوبی حیات پاک و سراسر ایثار و بزرگ منشی نمونه زنان این سرزمین را روایت میکند ،
شخصیت پردازی خوب و روایت سلیس و نرم و روان و نمایش دقیق حواشی شخصیت اصلی از دیگرنکات قابل ذکر داستان است .درعین حال نداشتن نقاط فرازوفرود دربدنه داستان و به تبع آن ایجادنکردن سوال درذهن و زمینه سازی برای تحلیل و دریافتهای عمیقتر را نقاط قابل بررسی کارسرکارخانم کاظمی میدانم که البته این انتظاراینجانب ناشی از شناخت عمیق من ازنگارنده داستان و توانمندی و ذوق وی برمی خیزد .
آرزوی موفقیت بیش ازپیش و توسعه و تعالی قلم شریف نویسنده رادارم .
سپاسگزارم .

باسلام خوب بود دوست خوبم گواینکه داستان غمگینم کرد ولی به واقع داستانی حقیقتی و آشکار از مادران مظلوم سرزمینم بود و ای کاش کمی بیشتر به مادران توجه می شد و مردم ما برای مادران مان حقی بیشتر از فداکار قایل می شدند

زندگی همه ی مامانای قدیمی. واقعی و رسا و چقدر خوبه که مادرهای الان سعی میکنن دیگه اینجوری نباشن…

باسلام و عرض خسته نباشید
با تشکر از داستان خوبتون 🙂

متنی پر از افسوس و درد . اما نویسنده نکته بینانه موضوع را برگزیده و به آن پرداخته .
واقعا اگر مادرها و آرزوهاشان در خانواده قربانی خواست همسر و فرزندان نشود برای همه بهتر است . لا اقل وقتی مادر ی می رود می دانیم که او هم لذت برده و دلسیر از جهان رفته و جای افسوس نمی گذارد. به امید آن روز

زیبا وواقعی بیانگر اندیشه مادرانی که ایرانی هستند.

من هم مادر سرطانی داشتم. من هم خاله‌ام از سرطان مرد. من هم آرزو می‌کنم کاش بیشتر حرف می‌زدند و کمتر فرومی‌خوردند غصه‌هایشان را.

قصه ی زندگی تمام مادران ایرانی…که فقط بهشون گذشت یاد دادند…

سلام خانم کاظمی عزیزداستان بسیار زیباوپرازاحساس بالطافت خاصی نوشتی خیلی خیلی عالی بود

بسیار زیبا بود ،سپاسگزارم ، روان مثل همیشه، داستان بسیاری از زنان خانواده های قدیمی ایرانی که دنیای آنها به همان چهارچوب همسر و فرزندان محدود شده بودند که امروزه با ورود دنیای دیجیتال به زندگیها به شکل چشم گیری در حال تغییر است این تغییر هم خوبی های زیادی دارد و گاه فاجعه آفرین است چرا؟ بسیار ساده است همانطور که مادر قصه شما برای نمونه بودن از همه چیز خود گذشته بود که بقول شما کاش هرگز اینکار رو نکرده بود و یک انسان معمولی بود امروز بسیاری از زنان و مادران و همسران با استفاده از دنیای دیجیتال (هرگز کلمه مجازی را قبول ندارم) توانسته اند به خواسته های خود برسند خود را ارتقاع داده و حتی خانواده و جامعه را هم تحت تأثیر قرار دهند که بسیار هم عالیست اما همانطور که محدویت خواسته و نا خواسته مادر قصه شما آزار دهنده است هستند زنان و مردانی که چنان در این دنیای بی انتهای دیجیتال سیر می کنند که گاه واقعیات زندگی اجتماعی غیر دیجیتال را نادیده گرفته حتی به فراموشی می سپارند نیز گاه بسیار آزار دهنده هستند. متن شما ساده و روان با ظرافت مرا به همدلی با این مادر تشویق کرد و به نوعی صدای ناشنیده این نسل از مادران ایران زمین بود اسطوره ای از فداکاری که هنوز هم در جوامع سنتی یافت میشود و زنان و مردان دهه سی تا شصت به نوعی دیگر درگیر همین رفتار فداکارنه هستند چه درست و چه غلط اما نسل جدید به طرز چشم گیری در برابر این ایده ایستاده و در بسیاری از موارد اولویت اول تا سومشان خودشان هستند چه زن و چه مرد وشاید یکی از دلایل بالا رفتن آمارهای طلاق زود هنگام در ایران باشد و گاه واقعا در برابر این سوأل بی جواب می مانم کدام درست است ؟ همواره شاد و سلامت و برقرار باشید