زنی ۴۲ سالهام، دنبال رهایی و سبکی!
رهایی کجاست؟
نمیدانم. برای من همین که دو تا شاخه گل رز روی دامنم گلدوزی کنم و گاهگاهی در هوای تازهی صبحگاهی بچرخم کافی است، اما همین هم …
زنی ۴۲ سالهام، دنبال رهایی و سبکی!
رهایی کجاست؟
نمیدانم. برای من همین که دو تا شاخه گل رز روی دامنم گلدوزی کنم و گاهگاهی در هوای تازهی صبحگاهی بچرخم کافی است، اما همین هم …
نوشتن تنها مشغلهی مناسب زن نیست اما یکی از آرامبخشترین آنهاست.
رشتههای باستانشناسی و مترجمی چند سالی توانستند روح سرکشم را در دانشگاه پابند کنند ولی این ده سال تنها چیزی که انگار دارد با سابقهتر میشود در زندگی من نوشتن است.
نوشتن برای کودکان؛ برای کودکم و برای دلم. تنها قلم توانست روح پرشر و شورم را یک جا بند کند و کمکم کرد تا بی هیچ دغدغهای کنار وظایف تحمیلی اما تحملپذیر، ساعتهای تنهاییام را پر کنم.
کوتاه و پر معنا. تصویر را هم دوست داشتم. سپاس از شما دوست عزیز
… اما همین را هم از ما دریغ می کنند ?