متن زیر روایتی کوتاه است درباره‌ی نامه‌های عاشقانه :

آن روزهای روشن و طولانی مرداد ماه من اصلا گرما را حس نمی‌كردم.

از آن مردادماه، درخت‌های گیلاس را به خاطر دارم و بعد از ظهر پنج شنبه‌هایی را كه او مخفیانه نامه‌های عاشقانه‌ای به من می‌داد.

آن‌ها را لابه‌لای كتاب‌هایم پنهان می‌كردم و تا صبح بیشتر از ده بار می‌خواندمشان.

بلند بلند می‌خواندم و اصلا نمی‌خوابیدم.

بارها مادرم به اتاقم می‌آمد و از سر و صدا و بیداری‌ام گله می‌كرد.

و من باز هم می‌خواندمشان.

بقیه آنچه پیش آمد مهم نبود.

من به خاطر نامه‌ها با او ازدواج كردم و نامه‌ها جای تمام آنچه می‌خواستم را گرفته بود.

این روزها اما نامه ها همه‌ گم شده‌اند.

حتی یك ورق از آن نامه‌ها نمانده است.

همه‌ی آنها همیشه در یك پاكت صورتی بودند و دقیقا روزی كه قرار بود به اسكن سپرده شوند و برای روزهای آینده ماندگار شوند، به اشتباه با كاغذهای باطله به زباله رفتند.

و من این روزها عجیب سرگردانم.