انار رؤیایی خوش‌رنگ

متن زیر در مورد طعم به یادماندنی یک انار است:

نیم نگاهی به ساعتم انداختم.

ساعت، ۶:۳۰ عصر را نشان می‌داد. باید با انرژی بیشتری آن نیم ساعت را می‌گذراندم و هیچ نکته‌ای را هم از قلم نمی‌انداختم. از ساعت ۸ صبح سرکلاس بودم و فقط یک ساعتِ زمانِ ناهار را استراحت کرده بودم.

از آن‌جایی که همه‌ی درس‌های آن روزم، فرمول و اثبات و حل مسئله بود، کل روز را ایستاده در حال نوشتن و پاک کردن تخته بودم.

فرصت چندانی تا پایان ترم باقی نمانده بود

و باید مطابق برنامه‌ریزی‌ام همه‌ی مطالب را عنوان می‌کردم. استرس تمام وجودم را فرا گرفته بود و چون یک جلسه‌ی آخر ترم را هم باید برای تولد فرزندم به مرخصی زایمان می‌رفتم، اضطرابم دوچندان شده بود.
پس از پایان زمان کلاس به سرعت حضور و غیاب کردم و در حال جمع‌آوری وسایلم برای خروج از کلاس بودم. طبق معمول تعدادی از دانشجویان، در انتهای کلاس مانده بودند تا با سؤالات اضافه یا در زمینه‌ی درس یا پیش نیازها یا شغل آینده یا فلان درس و فلان امتحان و فلان پروژه و ترجمه، راهنمایی بگیرند.

البته که هدف برخی هم فقط التماس دعای آخر ترم بود و دیگر هیچ.

بعضی هم که درک بیشتری داشتند با آرنج به دوستشان می‌زدند و پچ‌پچی می‌کردند و من می‌فهمیدم هدفشان تذکر درک شرایط من به دوستانشان است.

تا آن‌جا که می‌توانستم به سؤالات پاسخ دادم؛ اما وقتی سؤالات به بیراهه کشیده شد، کاسه‌ی صبرم فرو ریخت و جدی گفتم که دیگر به هیچ سؤالی پاسخ نمی‌دهم و همگی به سلامت.
همه از کلاس خارج شدند. من هم وسایلم را برداشتم و از کلاس خارج شدم.

آخرین نفری بودم که از دانشکده بیرون می‌رفتم.

نزدیک در خروجی، یکی از دانشجویانم را دیدم که در حال قدم زدن است. کسی جز من در سالن دانشکده حضور نداشت؛

ولی بازهم اطمینان نداشتم که منتظر آمدن من مانده است؛

اما وقتی خسته نباشید گفت و جلوی در ورودی ایستاد، شکم به یقین تبدیل شد و در فکر چاره‌ای برای رهایی از بمباران سؤالات عجیب و غریبش بودم.

کمی این دست و آن دست کرد و در آخر یک انار بسیار بسیار بزرگ از کیفش درآورد و به من داد.

اناری که من تا به آن روز در خوش‌رنگی و بزرگی، مانندش را ندیده بودم. انار را به سمتم گرفت و گفت: «استاد، این برای شماست».
خوش‌رنگی و درشتی انار به قدری چشم‌گیر بود که خود دانشجو هم متوجه برق چشمانم شد.

دستم توان گرفتن انار را نداشت

خجالت‌زده از همه‌ی افکار قبل از دیدن انار گفتم:

«چه انار درشت خوش‌رنگی! از کجا آوردیش؟»

گفت: «از انارای باغ پدریم تو یکی از روستاهای اطراف ساوه‌س. این انارا صادراتی‌ان و تو لحظه‌ی برداشت محصول، این یکی رو به نیت شما برداشتم.

با این کار می‌خواستم از زحماتی که تو طول ترم، با این حال و روز برام کشیدید، تشکر کنم». ادامه داد: شما شرایط ویژه‌ای داشتید اما از همه‌ی اساتید بیشتر وقت و انرژی می‌گذاشتید.

این انار برای شما و کوچولوتون!

هرگز چهره‌ی آن دانشجوی بلندقد روستایی با دستان زمختش و آن انار رؤیایی خوش‌رنگ با دانه‌های بسیار درشت زرشکی را فراموش نمی‌کنم.

آن انار به قدری خوشمزه و شیرین بود که پسر کوچک من به خاطر همان طعم، عاشق انار شد.

اگر متن بالا را پسندیده‌اید، متن زیر را  نیز به شما پیشنهاد می‌کنیم. این متن هم دربار‌ی طعم خوش آلبالو در بارداری است:

آلبالوهای تازه‌ی تپل آبدار برای ویار زنِ باردار