ساندویچ ِکاه، پیش از آی وی اف

جواب آزمایشم که منفی شد، راهی مطب دکتر شدم.

مثل همیشه قیامتی به پا بود. کلی معطل شدم تا نوبت به من رسید. دکترِ عبوس و کم‌حرف، نگاهی به برگه انداخت و درون پرونده‌ام، چیزهایی نوشت و طبق معمول به سمت اتاق ماما راهنمایی‌ام کرد. خانم ماما گفت: «برای انجام آی وی اف کاندیدا شدی؛ حالا کی آمادگی داری؟»

خیلی خونسرد گفتم: «همین دوره».

او هم یک سری دارو برایم نوشت و یک سری دستور کار که باید قبل از آی وی اف انجام می‌دادم.
از آی وی اف هیچ چیزی نمی‌دانستم، جز این که دارو‌های گرانی دارد؛ جراحی دارد؛ مدتی استراحت مطلق دارد و در آخر فقط ۲۰ درصد شانس بارداری را افزایش می‌دهد که من آمادگی هیچ کدامشان را نداشتم.

از مطب که بیرون آمدم، هوا گرگ و میش بود.

برای این که به ایستگاه تاکسی برسم، باید مسیری را پیاده طی می‌کردم. غمگین بودم و قطرات اشک، بی‌محابا از گونه‌ام سرازیر می‌شد. به خیابان اصلی که رسیدم، با اشاره‌ی دست، مسیر مستقیم را نشان دادم.

یک تاکسی مقابلم نگه داشت. سوار شدم.

همچنان اشک بود که از چشمانم پایین می‌آمد‌ و من هیچ کنترلی رویَش نداشتم. به سر خیابانی که خانه‌مان در آن بود، رسیدم.

گرسنه نبودم؛ اما‌ بوی ساندویچ من را به سمت اغذیه‌فروشی کشاند.

داخل شدم و ساندویچی پر و پیمان سفارش دادم. از آن‌هایی که بوی ادویه‌هایش سرخوشم می‌کرد ‌و با هر گاز، کلی سس قرمز و پنیر زرد از گوشه‌ی دهانم بیرون می‌ریخت و حتی وقتی سیر هم بودم، دلم می‌خواست بخورم.

ساندویچم که آماده شد، به سمت خانه، به راه افتادم. به خانه رسیدم.

جلوی تلویزیون نشستم و ‌بدون هیچ درکی از تصویر و صدا، فقط به صفحه‌اش زل زدم.

پوست کاغذیِ ساندویچم را کنار کشیدم و اولین گاز را به آن زدم.

دنبال یک طعم، توی دهانم می‌گشتم؛ اما هیچ مزه‌ای نداشت. انگار به جای ساندویچ، کاه می‌جویدم. اصلا انگار این همان ساندویچ همیشگی نبود‌. گاز دوم و سوم را هم زدم، سپس آنقدر مزه‌ مزه کردم، تا بالاخره یک مزه‌ای کشف کردم؛ اما صد رحمت به همان بی‌مز‌گی و بی‌طعمی. شور بود.

یک شوری بد‌مزه که داشت حالم را به هم می‌زد. کاغذ ساندویچم خیس شده بود‌. با پشت دست، اشک‌هایم را پاک کردم. لیوانم را از آب خنک پر کرم و آن را یک نفس بالا کشیدم.

اشک‌هایم موقتا متوقف شد‌ه بود و من باقیمانده‌ی ساندویچ کاهم را می‌بلعیدم.

 

ساندویچ ِکاه، پیش از آی وی اف
گوینده: آوین
موزیک پادکست: قطعه‌ی والس نیمه شب، اثر آدام هرست

 

 

 

 

 

 

اگر این متن را دوست داشتید، خواندن داستان زیر را نیز به شما پیشنهاد می‌کنیم:

می‌خواهم یک دل سیر برایت حرف بزنم