پدرم برای همیشه با برف ها رفت

سلام خانم نفیسه،
سپاس، متنتون زیبا، کوتاه و پراحساس بود. تابحال اکثر متنها (اگر با احتیاط نگویم همگی آنها) راجع به مادران بوده، و متن شما به گمانم اولین متنی باشد که از رابطه ی عاطفی دختر و پدر میگفت. اگر احساس و عاطفه ی شدید میان مادر و دختر، وزنه ی سنگین این رابطه باشد، به گمانم کسب اتکاء بنفس و قدرت، وزنه ی سنگین یک رابطه ی فرزند و پدری است. شما هم در نوشته تان زیبا و موجز آن را به تصویر کشیدید. پدرتان، دستهایشان قرمز میشود و دختر که دلسوز پدر است دلش برای او میسوزد. اما انگار پدر به همه ی این سختیها عادت دارد، شتاب نمیکند تا زود برفها پارو شوند و به خانه برگردد. بلکه آسوده سیگاری روشن میکند. شما تلاش میکنید برفها را کنار بزنید. آخ! پارو سنگین میشود و جلوتر نمیرود! و این آغاز ناکامی است. که سی سال بعد هم به قوت خود باقی است. شاید در نوشته تان برف علاوه بر معنای اصلی خودش، نمادی از مشکلات هم باشد، شاید هم نباشد… نوشته تان درباره ی رفتن بابا، پرسشهایی در ذهن ایجاد میکند، و بی آنکه پاسخ قطعی به آن بدهد، به پایان می رسد. من این سبک نوشته ها را می پسندم. ?
تصویر متن را هم دوست دارم. گویای متن است. از کارهای خانم صفویه لذت می برم.
هماهنگی موسیقی با متن به نظرم خیلی خوب بود. نغمه های پیاپی پیانو، بارش دانه های برف را تداعی میکرد.
صدا هم خوب بود، سپاس از خانم دتیس عزیز. البته به نظرم مکثی که بین پاراگراف آخر با بخش قبلی افتاد، زیاد بود. شاید میخواسته اند به این ترتیب تاثیر پایان را بیشتر کنند، شاید هدف شنیدن بخشی از موسیقی بی کلام بوده، شاید هم مسئله ی زمانبندی در میان بوده. اما من ترجیح می دادم مکث کوتاه تر باشد و بخش آخر، از باقی متن جدا نیفتد.
سپاس بسیار از همگی?

سلام
بی شک متن فوق از استحکام قوی برخورداراست وپتانسیل واسکلت داستان بلند و حتی فیلمنامه یک فیلم سینمایی را داراست ، برای آدمهایی احساسی که از نعمت پدر محروم هستند بسیار خاطره انگیز است و قطره اشکی را که در گوشه چشم لنگر انداخته را به پائین میکشاند……..
آرزوی موفقیت شما را دارم .

با سلام و عرض خسته نباشید داستانان حس نوستالژی خوبی رو انتقال میداد و تعابیر و تفاسیر زیبایی داشتید موفق باشید

متن پر احساسی بود و خاطرات کودکیم را برایم زنده کرد. موفق باشید

متن کوتاه ولی سرشار از غم و بغض…
همچنین متن بسیار خوب فضا سازی شده بود و گیراییه بالایی داشت
من با خوندن این متن سردم شد و دلتنگ پدرم شدم…

شاد باشی نفیسه بانو!
سپاسگزارم که می‌نویسی

نفيسه عزيزم،
متن بسيار احساسى و زيبايى بود،غم انگيز ولى در عين حال ارامش بخش.
بسيار لذت بردم از شنيدنش .ممنون

نفیسه عزيزم! بنویس باز هم بنویس.همین طور روان و زیبا. چه حیف که پدرت دیگر نیست. متن راحت قابل تصویر سازی بود و شیرین به جانم نشست.

نفیسه جان لذت بردم تمام تصاویر توی ذهنم نقش بست. ارامشی داره متنت. عالی بود بانو بارهم بنویس .

عجب متن تاثیرگذاری بود. یاد باد آن روزگاران، یاد باد.

نفیسه عزیز، شاید بهتر است بگویم یکی از قدیمی ترین دوستانم

این نوشته فقط یک متن نیست، آنقدر صحنه سازی زیبایی دارد که مانند یک فیلم کوتاه از جلوی چشمان خواننده میگذرد و به یک باره در سکانس آخر بیننده را بهت زده میکند..
تبریک میگم به قلمت که عمیق ترین احساسات رو به تصویر کشیده است.

زیبا بود

هیچ کاری نمی شه کرد مجبوریم از دست دادن ها رو تحمل کنیم.همونطور که زمستان ماندی نیست،برفها آب می شوند،با بهار فراموش می شوند،کاش با هم بودن ها رو قدر بدونیم که خاطره های خوب با هم بودن رو میشه دوباره زندگی کرد.

متن نوستالژیک زیبایی بود.

متن پر احساس و زیبایی بودموفق باشید

داستان تان زیبا بود . موفق باشید